Hoe een cursiste haar bevalling ervaarde….

(Samen Zwanger – geboorte Mason)
Mijn ervaring met HypnoBirthing®
Op 20 maart 2017 moest ik voor controle naar de verloskundige. Bloeddruk te hoog, urinecontrole, eiwitten gevonden en naar het ziekenhuis. Opnieuw urinecontrole en verhoogde eiwitten, dus ik werd opgenomen. Er werd gekozen voor een tabletje, zodat de baarmoedermond week werd en er de volgende dag kon worden ingeleid. Om 19.00 uur die avond was dat. Om 00.00 uur werd ik wakker van krampen. Zonder duidelijk ritme, niet herkenbaar en vervelend. Maar goed te doen.

Vanaf 02.00 uur heb ik naar de regenboogoefening geluisterd, tussendoor kort geslapen en wel 15 keer naar de wc geweest. Ik paste de rustige ademhalingsoefening (4 tellen in, 8 tellen uit) toe, tot de verpleegkundige en verloskundige om 07.00 uur binnenkwamen. Ik vertelde dat de weeën om de 3 minuten kwamen, maar de verpleegkundige zei dat het sneller ging. Ondertussen luisterde ik naar de ontspanningsoefening die me enorm heeft geholpen!

Om 07.45 uur bleek ik al 6-7 cm ontsluiting te hebben! De weeën volgde in rap tempo en ik merkte dat je naar beneden zakte. Ik zei dat het niet lang meer zou duren en wist dat het snel zou gaan. De verloskundige bleef, wat me gerust stelde. De weeën werden pittiger, maar de regenboogoefening zorgde voor ontspanning. Ook de tip van veel water drinken heeft onwijs geholpen. De laatste weeën waren niet pijnloos, ik had de hand van mijn man nodig om in te knijpen. Ik wist echter dat als ik zou denken dat ik het niet meer zou redden, het de laatste weeën zouden zijn. Door deze manier van positief denken kwam ik er best relaxt doorheen.

Zoals geleerd en geoefend wilde ik niet persen maar naar beneden ademen. Door druk te zetten op mijn bovenste buikspieren voelde ik je steeds meer naar beneden zakken. Na 3-5 keer naar beneden ademen tijdens een perswee, werd Mason Julian geboren! Slechts 5 minuten na de eerste perswee. Wat een prachtig moment! Je huilde niet direct, maar ik had tijdens de HypnoBirthing®-avonden geleerd dat als baby’s ontspannen geboren worden, ze vaak niet meteen huilen. Ik was daar zelf dus heel rustig onder. Bij je geboorte had ik nog steeds de regenboogoefening in mijn oor..

Mijn moeder was erg onder de indruk over hoe relaxt alles ging en verbaasd dat een bevalling ook zonder persen kan! Ook de verloskundige stond versteld. Ik ben je erg dankbaar Maaike, omdat dankzij jouw kennis en ervaring de geboorte van Mason nog mooier is geworden dan ik had gehoopt! Ik heb veel gehad aan de ontspanningsoefeningen, visualisaties en affirmaties en ben ervan overtuigd dat de manier van denken erg bepalend is voor het verloop en ervaren van pijn. Het is echt zo dat je lichaam en je baby zelf weten wat te doen!

Daarnaast erg fijn om tips en trucs uit te wisselen omtrent de bevalling, maar zeker ook de kraamtijd en daarna. Heel volledig, alles komt aan bod. Had ik deze cursus maar bij ons eerste kind al gedaan. Het is echt een toegevoegde waarde en zo anders dan de standaard GGD-cursussen. Ik gun het elke zwangere om deze cursus te volgen als perfecte voorbereiding op de mooiste dag van haar leven!

Femke

Ervaring van Danielle
Bijgaand mijn bevalverhaal zoals afgesproken. 🙂 wel lang geworden maar was ook een bijzonder proces

Voorafgaand aan de bevalling verloor ik mijn baan en besloot vanaf dat moment alles anders te doen. Ik, iemand die stellig overtuigd is van de kracht van het (vrouwelijk) lichaam en de mogelijkheid tot baren vind persoonlijk, dat alles zo natuurlijk mogelijk moet gaan met zo min mogelijk interventies die moeder natuur niet zelf bedacht heeft. Immers is de conceptie, ontwikkeling en baring van een kindje zoiets puurs dat ik nu, bij mijn tweede daar wezenlijk anders naar keek dan bij de eerste, veel bewuster ook vooral. Vanuit deze visie wilde ik de ontwikkeling van dit kindje en de baring benaderen.
Mede geleid door de wens om een groot gezin te stichten en het daardoor mij tevens alles aangelegen was om natuurlijk te bevallen. Immers had een tweede keizersnede geleid tot een advies om bij het krijgen van een derde kind (middels keizersnede ook) te stoppen vanwege de risico’s. Voor mij begon het met het lezen van het boek “de vrije geboorte”, dat boek voelde als thuis komen en sterkte enorm mijn gevoel en nam onzekerheden weg.

Hoewel ik wist dat dit een uitdagende situatie zou worden gezien ik niet als standaard behandeld wilde worden, en mijn situatie door veel zorgverleners wel in een protocol of hokje geduwd was. besloot ik in de gesprekken met zorgverleners te testen hoeveel ruimte er was voor mijn wens om na een keizersnede thuis te kunnen bevallen in bad. Al snel merkte ik dat daar geen ruimte voor was, immers besloten zorgverleners hamas aan te geven dat zij op dat moment dan geen zorg meer wenste te verlenen, en gaven aan de risicos te groot te vinden en die verantwoordelijkheid niet te willen nemen. Even afgezien van zorgplicht …je wilt dit proces vooral met iemand doormaken die achter jouw keuzes staat en die vertrouwen in jou heeft. Omdat er nauwelijks ruimte was besloot ik zaken milder in te vliegen en schakelde over naar de situatie van een ziekenhuisbevalling maar wel in bad. Ook hier bleek geen ruimte voor te zijn na gesprekken met meerdere ziekenhuizen. Enerzijds door de praktische kant van het niet hebben van een bad of anderzijds de begeleiding/ advisering vanuit angst die mogelijkheden deden beperken of anderzijds door verloskundige/ gyneacologen 1.0 zoals ik ze graag omschrijf 😉 #oude stempel.
Een van de ziekenhuizen gaf aan dat voor hun alleen continu CTG in bed mogelijk was waardoor niet alleen een badbevalling niet meer mogelijk zou zijn maar ook mijn bewegingsvrijheid nog drastisch beperkt zou worden tijdens de baring. Alles aan deze gedacht deed mij kippevel krijgen 😐

In week 35 werd op een vervelende manier duidelijk dat het ziekenhuis waar ik voor dacht te hebben gekozen, tezamen met de verloskundige praktijk, aangaven dat zij mij als ik zou vast blijven houden aan de wens voor een badbevalling niet wenste te begeleiden. Gevoelsmatig stond ik met mijn rug tegen de muur en werd ik gedwongen mijn kindje op andermans manier op de wereld te zetten. De zorgverleners overschreden hiermee voor mij een grens waarbij voor mijn gevoel juist de veiligheid van mijn kindje op het spel stond als ik wel met (zo vond ik) weinig goed beargumenteerde adviezen op andermans manier zou bevallen.

Namelijk ter verduidelijking, … na een keizersnede gaat men er vanuit dat er risico bestaat door de druk die door de baring op de baarmoeder komt te staan je een kans hebt van 0.5% dat je baarmoeder zou kunnen scheuren met drastisch of fatale gevolgen van dien als je er niet op tijd bij bent. Voor mij dus een reden om de druk minimaal te laten zijn en waar ontspannen je spieren nou optimaal van? Juist, water. Uiteindelijk vanuit die gedachten ook gaan kijken naar manieren om mezelf, mijn lichaam, mijn geest en dus ook mijn baarmoerder optimaal te laten ontspannen voorafgaand tijdens en na de baring. Dit resulteerde in mijn deelname aan de hypno birhting training en het ondergaan van tweewekelijkse zwangerschapsmassage van 1,5 uur. #heerlijk.

Snel kreeg ik gevoel bij het boek van hypno birthing waarbij de visie naadloos opvolging gag en aansloot bij de visie van de vrije geboorte. Dit voelde als een goede aanvulling op mijn gedachten over hoe ik het liefst wilde bevallen met de mogelijkheid dit ook nog eens pijnloos te kunnen doen wanneer je eea goed beheerst. Voor mij was pijnloos bevallen geen must maar zou een fantastische bijkomstigheid zijn. Het ging mij erom dat ik voorafgaand en gedurende de baring mijn baarmoeder en dus ook lichaam en geest volledig kon laten ontspannen juist om risico’s hiermee tot minimaal terug te kunnen brengen.

Door het lezen van het boek hypno birthing en vrije geboorte, mijn deelname aan een facebook pagina van De vrije geboorte en de Geboorte beweging, vond ik de kracht om in week 35 te beslissen om uit te kijken naar een ander ziekenhuis en verloskundige. Na een ietwat stressvolle zoektocht naar een wat meer holistische verloskundige die alleen werkte en zelf beslissingsvrijheid had tussen nota bene kerst en oud en nieuw vond ik een lieve dame die 100% begrip en vertrouwen had en daarnaast mogelijkheden zag om toch met de zorgverleners naar mijn wens te kijken. Immers was voor mij het succes van hypno birthing gekoppeld aan de badbevalling. Wat helemaal niet waar is, maar zo werkte dat op dat moment in mijn hoofd.

Met de zorgverleners spraken we af dat we uit zouden wijken naar een bevalcentrum in het ziekenhuis (OLVG in Amsterdam) en daar ons te laten begeleiden door eigen verloskundige die van de hoed en rand wist van ons bevalplan en de do’ś en dont’s tijdens de baring als het gaat om verschillende interventies (strippen, breken vliezen, inleiden, waaknaald, CTG, medicatie borstvoeding, toucheren etc). Jelle en ik communiceerde louter alleen met elkaar en hij verzorgde de barriere tussen medici vk en mij zodat ik optimaal in mijn proces van ontspanning kon blijven. In de weken voorafgaand aan de baring heb ik het luisteren van de affirmaties verhoogd naar 2 of soms 3x per dag waardoor ik ook optimaal ontspannen en energiek was tijdens de laatste 3,5 maand van de zwangerschap. Zonder vallen geen opstaan en zonder opstaan geen lopen zullen we maar zeggen, oefenen oefenen oefenen dus. Veel communiceren tussen jelle en mij, vriendlief die heel nuchter is maar wel altijd mee aan het oefenen was etc Omdat ik zelf maximaal ontspannen was me nergens echt heel erg druk om maakte of stressig over was kon ik juist ook de beslissing nemen om mezelf en mijn kindje te beschermen en te kiezen voor een ander ziekenhuis en vk.

Al met al was het al een heel proces van zoeken, afstemmen communiceren, oefenen, en weer opnieuw 😉 nog voor dat de baring zijn intrede had gedaan.

Op 6 februari 2017 was het dan zover, 4 dagen over tijd voelde alles die dag anders. Ik wist het zeker, ik voelde het, vandaag zou ik mijn tweede kindje mogen ontmoeten.
Einde van de ochtend voelde ik inderdaad de golven opkomen en was heel relaxt daarin. Gezien wij nog druk met de wekelijkse boodschappen bezig waren in de supermarkt besloten we dat nog even af te maken gezien we nog geen beeld hadden van de snelheid. Dit was rond 1145 uur. De golven kwamen 1x per 5 minuten en waren toen licht aanwezig. We besloten de boodschappen nog even af te maken en dan naar huis te gaan. Een uur later was ik thuis en had ik golven die kwamen en gingen 1x per 1,5 minuut.
Gezien we nog naar Amsterdam moesten hebben we daarvoor alles in stelling gebracht en vertrokken we uiteindelijk om 1330 u richting amsterdam. De golven werden steeds krachtiger en in de auto besloot ik oordopjes in te doen, mijn ogen te sluiten, en een affirmatie op te zetten zodat ik mij kon afsluiten van hetgeen in en om de auto heen gebeurde.

Om 1415 uur kwamen we in het bevalcentrum aan waar VK al het bad op een fijne temperatuur had vol laten lopen. Ik merkte heel sterk toen ik in het bevalcentrum van het ziekenhuis was dat ik toen voelde okay, nu mag je komen. De VK toucheerde mij conform afspraak 1x waarbij ik met 2 uur op 5 cm zat. Ik kon heel rustig mijn golven opvangen waarbij mijn VK bij de touche had gevoeld dat de golven wel al heel krachtig waren. Ik stapte vervolgens in bad waar ik al snel aan mijn vriend vroeg de lichten te dimmen en nog eens een affirmatie op te zetten, toen voelde ik, door de ontspanning van het bad dat alles helemaal kon ontspannen alles aan mijn lichaam deed dat ook. Nog voor het einde van de affirmatie (30 min) gaf ik aan dat ik klaar was voor de uitdrijving… en voelde met iedere golf mijn kindje letterlijk in het geboortepad aanwezig zijn, het kindje zakte steeds verder en met 15 min stond het hoofdje… geleid door enorme drive mijn kindje te kunnen vasthouden dacht ik op dat moment, YAY we zijn er bijna :).

Na 4 golven was het kindje niet verder gezakt op het geboortepad en bij de volgende golf was het hoofdje (waarvan men aanvankelijk dacht dat het het hoofdje was) weg.
Wat het precies was weet men niet maar er bleken eerst vliezen naar buiten te zijn gekomen wat de vorm, grootte en kleur van een hoofdje had aangenomen. Toen de vliezen eenmaal braken na de 4e golf was er dus achteraf helemaal nog geen hoofdje maar merkte ik dat ik toch weer even terug in de ontspanning moest dit was ook voor mij het moment dat het onduidelijk was even in de communicatie… als je als barende vrouw hoort dat er geen hoofdje meer is tja, je kunt je dan voorstellen wat dat doet met je mentale gesteldheid 😉

Gelukkig kwam dvrijwel direct nadat de vliezen gebroken waren het hoofdje alsnog naar buiten en volgde in 3 krachtige golven de uitdrijving in zijn geheel waardoor om 1525 uur Nevan Peter Steenbeeke geboren werd. De verloskundige gaven hierbij aan dat het een van de mooiste geboorte was die ze hadden meegemaakt omdat het vnuit die volledige ontspanning gebeurde. Het enige moment dat mijn hersenen zo alert werden op alle signalen van mijn lichaam was het moment van de onduidelijkheid van het hoofdje waardoor ik op dat moment even niet meer maximaal kon ontspannen en uit mijn proces was en hier ook moeilijk in terug kon komen door de snelheid en krachtige golven.

Al met al geloof ik er heel erg in dat hypno birthing mij heeft kunnen helpen;
– 1 doordat het mij hielp in mijn dagelijkse bewegingen te ontspannen waardoor ik ons vanuit ontspanning door dit proces heb kunnen leiden met alles wat daarin thuis hoorde
– 2 door de ontspanning ik een snelle ontsluiting had, immers toen het voor mijn gevoel “veilig” was ontsloot ik zo snel verder dat ik binnen een half uur aan de uitdrijving begon
– 3 door de ontspanning ik een snelle overgang had van de ene naar de andere fase en hele intense krachtige golven beleefde.
– 4 door dezelfde ontspanning ik binnen 25 min mijn prachtige zoon in mijn armen kon vast houden
-5 door de training zijn jelle en ik door de afstemming communicarie en coaching dichterbij elkaar komen te staan en hebben we dit echt als ‘samen gedaan’ ervaren, waar we met trots op terug kijken.

Was het pijnloos? Nee dat niet helemaal. Vond ik het vervelend of jammer geen pijnloze ervaring te hebben? Nee, dat heb ik niet als vervelend ervaren, het paste precies binnen de verwachting die ik vooraf had waardoor ik niet teleurgesteld was door de uitkomst. Het was een mooi proces die ik voor de rest van mijn leven bij mij draag met een prachtige uitkomst, een kerngezonde jongen. Had het wellicht wel echt pijnloos gekund? Waarschijnlijk wel, daar geloof ik wel in echter denk ik dat je als persoon dus wel helemaal moet kunnen overgeven. In mijn geval ken ik mijn eigen ikke en weet ik dat ik dat niet altijd helemaal kan waardoor het aan mijn verwachtingen voldeed.

Ik ben ontzettend blij dat hypno birthing een onderdeel van deze zwangerschap is geweest en kijk terug op een geweldige natuurlijke badbevalling die vanuit ontspanning is voltrokken. Met trots op het proces, de keuzes en de uitkomsten daarvan kijk ik terug en zie ik dagelijks het resultaat daarvan in mijn armen. Prachtig, dank je wel Maaike, voor je bijdrage hierin.

Ervaring Jo
Te vaak hoor ik om mij heen hoe zwaar de bevalling is geweest. Iedereen vertelt graag zijn horrorverhaal. Lekker als je nog moet bevallen! Het is dan ook niet zo gek dat je het vertrouwen verliest in wat er op jouw af gaat komen. Zowel medici als de verloskundigen hebben een bepaald idee over de bevalling waardoor jij je zorgen zou kunnen maken.

Ik ook! Ik had een miskraam achter de rug en bij mijn volgende zwangerschap was ik verre van relaxed. Ik maakte mij om elk pijntje zorgen of het wel goed ging en ik kon helemaal niet genieten van het mijn zwangerschap. Zonde! Ik wilde maar een paar keer zwanger worden in mijn leven dus ervan genieten is wel zo fijn.
Van mijn eerste had ik een zware bevalling. Ik was 41,5 week en mijn verloskundige gaf het advies om in te leiden. Ik volgde haar advies, ik wist niet beter. Het infuus ging erin. Ik had een vlotte bevalling gelukkig. Onze eerste was een sterrenkijker en is echt uit me gebonjourd! Het ging zo snel. Het was druk in het ziekenhuis dus hij werd bijna gelijk gewogen en mijn placenta eruit getrokken.

Toen ik zwanger was van de tweede wilde ik een andere bevalling doormaken. Ik wilde van mijn angst af, genieten en thuis bevallen! Toen kwam ik op hypnobirthing. Pijnvrij bevallen lijkt te mooi om waar te zijn. Mijn bevalling was verre van pijnvrij maar wat het verschil was dat ik relaxed was en bleef! Ik heb een prachtige bevalling gehad! Enkel en alleen omdat mijn mindset anders was dan bij mijn eerste bevalling. Dat gun ik iedereen! Bevallen is voor mij iets holistisch! Ik voelde mijn kindje uit mij draaien, het was zo puur!

Door hypnobirthing heb ik vooral geleerd wat mijn lichaam doet en hoe ik daarop kan vertrouwen. Ik heb ook veel geoefend met de ontspanningsoefeningen maar uiteindelijk vond ik het lastig om die ontspanning vast te houden. Ook heb ik geleerd om na te denken over wat er na de bevalling gebeurt met mijn kindje. Hij heeft heerlijk bij me gelegen totdat ik eraan toe was dat hij gewogen werd. Ik ben ook rustig bevallen van de placenta. Het kwam vanzelf, ik hoefde helemaal niet geholpen te worden. Ik was een bevallende vrouw, geen patient! Zo zag ik mijzelf en zo zag de verloskundige mij ook. Ik was in een half uur tijd van 2 naar 10 cm gegaan. De verloskundige wilde weer weggaan en later terugkomen. Ze had haar spullen al gepakt tot ik zei, hij komt! De verloskundige was verbaasd over de rust die ik had. Dit heb ik echt te danken gehad aan hypnobirthing. Dus gun het jezelf ook om deze cursus te doen!

Ervaring Nelleke
“No worries! Dit is geen tot in de puntjes beschreven, bloederig verhaal maar een (denk ik) mooi verhaal over de geboorte van onze dochter.

Vandaag was ik voor het eerst bij het consultatie bureau en bij afscheid zegt de arts “wat een relaxt kind, zo maak ik ze zelden mee!” Ik denk dat zeker haar rustige geboorte daar mede oorzaak is van (en ze heeft ook relaxte ouders natuurlijk :-)). Ze schiet niet snel in de stress, als het te druk is om haar heen gaat ze slapen en is heel makkelijk troostbaar. Tot nu toe (ze is 4 weken oud) kan ik zeggen dat we echt een rustig kindje hebben, geen idee of het zo blijft maar een goed begin is het zeker…

Zo’n maand voordat Yara geboren werd, rondde we de cursus Hypnobirthing af. Een cursus wat we met nog twee stellen gevolgd hebben. Het ene stel had een vervelende eerste bevalling gehad en het andere stel had twee vervelende eerdere ervaringen gehad.

Hoe kom je erbij zo’n cursus te doen wordt mij vaak gevraagd. Dat antwoord begint 8 jaar geleden toen ik, tijdens een cursus NLP en persoonlijke ontwikkeling, inzoomde op mijn ‘angsten’. In een soort meditatie kwam bij mij het moment naar voren dat ik voor het eerst angst ervaarde. Dat was tijdens mijn geboorte… Mijn moeder heeft me later verteld dat ze een moeizame bevalling heeft gehad en zelf ook veel angsten had of het allemaal wel goed ging. Het waren dus eigenlijk haar angsten die ik ervaren heb. Dit gaf mij het enorme inzicht dat je geboorte al zo’n enorme impact heeft over wat je meeneemt verder in je leven… als dat angsten zijn van mijn moeder die mij als baby een angstige start gaven dan kan het ook anders dacht ik. Ik wilde kijken of ik ons kindje een andere start van het leven mee kon geven.

Zodoende stond ik open voor een cursus hypnobirthing die ook vrij snel op mijn pad kwam. Het is geen goedkope cursus en met mijn toch al positieve instelling heb ik wel even getwijfeld of ik de cursus zou gaan doen. Of dat ik zelf het internet af zou struinen om van alles te leren over deze natuurlijke manier van bevallen. Omdat het een cursus is die je echt met je partner ‘moet’ doen, weet partnerlief ook van de gang van zaken en besloten we ervoor te gaan.

De cursus zelf vond ik praktisch, logisch en back to de oerkracht van de vrouw. Niks niet afhankelijk van de medische hulpmiddeltjes maar vol vertrouwen in het eigen lichaam en dat van je baby, rustig en natuurlijk bevallen met een stuk minder pijn.

Hoe ging dat nu bij onze bevalling?

Met het opstaan samen met Alex rond 6:30 op 9 februari voelde alles al anders. Niet overduidelijk maar subtiel, zo’n onderbuik gevoel en verloor ook al wat vruchtwater. Om half 10 had ik met regelmaat weeen (die ik sensaties noem) die ik vrolijk ontving en weer liet gaan. Ik verloor nu zoveel vruchtwater dat mijn vliezen toch wel gebroken moesten zijn. Rond die tijd heb ik ook zelf nog even lachend de verloskundige gebeld, voornamelijk om ze te laten weten dat er die dag een moment zou komen dat we ze nodig hebben. Rond 10 uur vroeg ik Alex toch in de buurt te blijven en als het kon lekker naast me te zitten. Ik kon het allemaal prima opvangen en had veel aan mijn ontspannings- en ademhalingsoefeningen van Yoga, hypnobirting en de meditatie trainingen die ik in het verleden had gedaan.

Rond 13:00 kwam de verloskundige en zat ik al lekker in mijn eigen wereldje. Ik vond het een prettig idee dat ze in de buurt was maar ik had aangegeven dat ik geen inwendige onderzoeken wilde. De baby en mijn lijf krijgen alle tijd die ze nodig hadden en ik wilde me niet bewust zijn van hoelang het al duurde of hoe ver de ontsluiting was (om evt teleurstellingen te voorkomen). De sensaties in mijn lijf werden steeds heftiger rond 15:00 en achteraf bleken dat al persweeen. Maar we hadden geen haast en er hoefden geen handjes te helpen. Wel had ik op een geven moment behoefte aan een andere houding waar de verloskundige perfect op inspeelde. Een houding die gebruik maakt van de zwaarte kracht.

De geboorte van Yara

Op een baarkruk kon ik voor Alex zitten die mij vast hielt en ondersteunde. Daar en op die manier ging het gebeuren. De enige focus die ik metaal had was ademen naar de baby. Zorgen dat zij zoveel mogelijk zuurstof en ruimte kreeg om haar werk te doen. Tegelijkertijd werd ik wel overvallen door de enorme sensaties in mijn lijf, als je het niet eerder hebt mee gemaakt heb je geen idee wat je moet verwachten. Mijn lijf trok samen en Yara kwam steeds verder, de verloskundige checkte regelmatig het hartje wat mij een enorme motivatie gaf door te gaan zoals ik bezig was en zoveel mogelijk ontspannen te blijven. Pijn was er wel hoor maar de ervaring van die pijn was anders.

Alex liet me weten dat het heel goed ging. De ademhalingen waar hij me mee zou helpen waren ook bij hem even niet meer in zijn hoofd en ging helemaal op in het moment met mij. Gelukkig speelde de verloskundige hier op in en hielpen me met ademhalen op de hypnobirthing manier. Het boekje lag namelijk in de kamer waar ze de nodige informatie uit konden halen. Ze zagen dat ik net een beetje extra begeleiding nodig had met respect voor onze wensen op de rustige geboorte. Dit hielp mij ontzettend.

Achteraf zijn ze zo enthousiast over deze rustige bevalling dat ze een cursus hypnobirthing willen doen. Hierdoor kunnen ze vrouwen (die ook op hypnobirthing manier willen bevallen) in de toekomst nog beter helpen. En ze rustig en daardoor met veel minder pijn en een spoediger herstel, hun kindjes op de wereld kunnen zetten.

Daar is ze dan!

Om 17:51 is Yara lekker thuis geboren, zonder gekrijs maar heel levendig en vol vertrouwen! Nog beduusd van alles had ik opeens onze dochter in mijn handen die ik samen met Alex op mijn buik tegen mijn borst aan kon leggen. Alex was al vol van emotie, ik heb even tijd nodig gehad alles te beseffen. Wat een bijzondere ervaring, wat een sensaties, Mede dankzij de reacties achteraf van de kraamzorg en verloskundige beseffen we hoe goed de bevalling is gegaan. Ondanks onze voorbereidingen was het voor ons de eerste keer en doe je wat je denkt dat je goed doet…

Zou ik wat anders doen de volgende keer?

Qua rustig en ontspannen blijven weet ik wat me te wachten staat waardoor ik dat stukje denk ik nog beter kan doen. Ik heb nu met dat betreft echt het beste gedaan wat ik kon! Ik zou beter aankunnen geven dat ik van houding wil veranderen en hoe. En de verloskundige weten dan nog beter hoe ze mij kunnen begeleiden met bepaalde ontspanningstechnieken. Zij kunnen het hoofd cool houden en goed helpen. En ik zou ook wel in een bevalbad willen bevallen…”( Geschreven door Nelleke Bontje)